Niemal sto procent garaży wolnostojących (w tym garażu w kompleksach garażowych) zbudowanych w Polsce przed rokiem 2000 to tak zwane karliki. Garaż typu karlik, zbudowany zarówno z blachy jak i z płyty betonowej, ma wymiary wewnętrzne jak niżej: 

 

Standardowe wymiary kanału garażu to: 

 

 

Metodą na oko da się rozpoznać garaż mogący mieć z dużym prawdopodobieństwem inne wymiary: garaże z cegły (a nie z blachy czy płyt betonowych) to te zbudowane na ogół przez indywidualnych właścicieli nie w ramach budowy osiedla czy całego kompleksu garaży. Dotyczy to zwłaszcza garaży przylegających do domów jednorodzinnych i mieszczących się w bryłach budynków innych niż bloki mieszkalne. 

 

Do garażu o standardowych wymiarach można wjechać samochodem osobowym niskim jak i SUV-em czy minivanem. Jeśli garaż ma wysoki próg, samochodem o wysokim nadwoziu należy wjeżdżać powoli – jeśli wysokość jest wymierzona na styk, lekkie uniesienie się samochodu na resorach w trakcie szybkiego pokonywania progu może spowodować porysowanie dachu na wjeździe. Jeśli pojazd jest zaparkowany na środku szerokości garażu, z obu stron da się otworzyć drzwi i wysiąść nie bez dyskomfortu. Pomiędzy pojazdem i tylną ścianą garażu może zostać od 0,5 do 1,2 metra wolnej przestrzeni na rzeczy, regał czy meble. 

 

Garaże o wymiarach standardowych są wykorzystywane jako punkty drobnych usług mechaniki samochodowej, mimo że do tego celu nadają się słabo z uwagi na ograniczoną szerokość. Jeśli pominąć dyskomfort, użytkownik zamierzający dokonywać w garażu napraw samochodowych może mieć problem ze zmieszczeniem w garażu narzędzi i materiałów do takiej działalności. 

 

Garaż a przepisy budowlane 

Brak jest podstawy prawnej zwalniającej inwestora z budowania czy umieszczania garaży na gruncie. Dotyczy to zarówno garaży murowanych jak i blaszanych oraz blaszanych pokrytych tynkiem, niezależnie od tego, czy posiadają fundamenty i czy są trwale czy nietrwale związane z gruntem. Jest to niezależne nawet od tego, do której z kategorii w ustawie Prawo budowlane zaliczymy garaż: do budynków, obiektów małej architektury, budowli czy tymczasowych obiektów budowlanych. Dotyczy to nawet najlżejszych konstrukcji mogących służyć za garaże, to jest blaszaków bez fundamentów nietrwale związanych z gruntem kwalifikowanych do kategorii „budowla” bądź „tymczasowy obiekt budowlany”. Podstawą prawną tego poglądu jest szerokie orzecznictwo sądów administracyjnych oraz wyjaśnienia Ministerstwa Finansów kierowane do inwestorów i samorządów w indywidualnych sprawach. 

 

Wyjątkiem mogącym zwolnić z pozwolenia na budowę są ustalenia zawarte w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego lub indywidualne decyzje starostw. Stąd rozwiązaniem bezpiecznym dla inwestora zamierzającego postawić bez pozwolenia na budowę blaszak nietrwale związany z gruntem jest uzyskanie w tej kwestii decyzji starostwa powiatowego, chyba że budowa odbywa się wedle postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wydziałem właściwym w starostwie do zajmowania się sprawami pozwoleń na budowę jest najczęściej wydział architektury i budownictwa. 

 

Załóżmy, że inwestor zamierza zbudować garaż kwalifikowany po prostu jako garaż zgodnie z par. 102 Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zgodnie z par. 102 rozporządzenia garaż jest rozumiany jako: 

 

 

Taki garaż w świetle przepisów rozporządzenia powinien mieć: 

 

- instalację przeciwpożarową, wymaganą przepisami dotyczącymi ochrony przeciwpożarowej, zabezpieczoną przed zamarzaniem. 

 

Tak rozumianym garażem nie jest w szczególności miejsce w garażu wielostanowiskowym czy miejsce postojowe nazywane miejscem garażowym. 

 

Ogólną zasadą określoną w art. 28 ustawy Prawo budowlane jest zapewnienie odstępów pomiędzy ścianami garażu i granicą działki według wytycznych: 

 

- nie mniej niż 3 metry w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy, 

przy czym odległość pomiędzy granicą działki i ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych może wynosić 1,5 metra, jeśli wynika to z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź z decyzji o warunkach zabudowy. 
 
Od powyższej zasady regulującej wielkość odstępu są wyjątki określone w ustawie Prawo budowlane, dlatego przed opracowaniem konkretnego projektu konieczne jest przestudiowanie ustawy w tym zakresie.