Ponad połowa kanałów garaży wolnostojących ma tendencję do gromadzenia wilgoci lub nawet stojącej w kanale wody. Najbardziej narażone są garaże usytuowane w zagłębieniach terenu. Poziom wilgotności jest najwyższy wiosną podczas roztopów śniegu. W zagłębieniach terenu wody z roztopów gromadzą się tuż pod gruntem. Woda przenika do kanału przez niezabezpieczone ściany i dno kanału garażowego, przez szczeliny przy dolnej krawędzi drzwi garażu, przez nieszczelny dach albo przez ściany garażu sąsiadującego. Zalegającej w kanale garażu wilgoci lub wodzie towarzyszy grzyb, tak w kanale jak i w całym garażu. Grzyb w kanale jest wyjątkowo szkodliwy, ponieważ osoba pracująca w kanale jest nim otoczona z każdej strony. Grzyb, poza nieprzyjemnym zapachem, wydziela toksyny unoszące się w powietrzu i wnikające do organizmu przez drogi oddechowe jak i przez skórę na przykład dłoni i palców – efektem są bóle głowy, nudności, złe samopoczucie, a nawet nowotwory. 

 

Gdy mamy do czynienia z wilgocią lub wodą w kanale, należy zidentyfikować jej źródło. Następnie należy wypompować wodę: jeśli nie jesteśmy w stanie zdobyć pompy do wody, pozostaje osuszanie za pomocą wiader i chłonnej szmaty. Po wypompowaniu i osuszeniu kanału należy pokryć dno i ściany wewnętrzne kanału płynnym szkłem lub folią w płynie. Są to substancje sprzedawane w większości marketów i hurtowni budowlanych, zazwyczaj w kanistrach. Substancję należy przelać do wiadra i, jeśli sugeruje tak instrukcja, rozcieńczyć i zmieszać z wodą. Następnie obszernym pędzlem należy nanieść ją na ściany i dno kanału. Powierzchnia pokryta płynnym szkłem lub folią w płynie powinna stać się odporna na przepuszczanie wody i wilgoci. 

 

Jeśli woda lub wilgoć w kanale utrzymywała się latami, w złym stanie mogą być deski kryjące kanał, a także kątowniki nad nimi. Tradycyjnie, wzdłuż górnych krawędzi kanału są położone kątowniki o wymiarze 40 x 40 milimetrów. Na kątownikach są osadzone deski. Kątowniki do garaży rzadko są ze stali nierdzewnej, stąd z upływem czasu wilgoć powoduje ich rdzewienie i zmniejszenie wytrzymałości. Deski kryjące kanał, mimo iż są zwykle impregnowane, pod wpływem wilgoci i grzyba kruszeją, miękną i rozchodzą się. Dlatego utrzymywanie w kanale wilgoci i wody przez długi czas nie tylko zmniejsza użyteczność samego garażu, ale stwarza poważne zagrożenie wpadnięcia do środka kanału przez deski skonsumowane grzybem i wilgocią albo przez złamanie się lub wygięcie zmurszałego kątownika. 

 

Zabezpieczenie kanału od nowa nie jest szczególnie skomplikowane. Wymaga kupienia dwóch kątowników, w miarę możliwości ze stali nierdzewnej i założenia ich na krawędzie kanału przy użyciu długich wkrętów. Jeśli mur przy krawędziach kanału jest mocno nadkruszony i nierówny, zaleca się użycie kątownika o wymiarach szerszych niż 40 x 40 mm (aby wkręty miały solidne oparcie w murze). Następnie konieczne jest pozyskanie zaimpregnowanych desek. Zgodnie z garażową tradycją, przed laty deski były impregnowane przez trzymanie ich przez dobę lub dłużej w naczyniu (np. wannie) ze zużytym olejem silnikowym. Jest dyskusyjne, czy taka impregnacja przynosiła efekt trwalszy niż krycie deski chemikaliami dedykowanymi do impregnacji drewna. Standardowa szerokość kanału czyli długość desek kryjących kanał to jeden metr. Grubość deski kryjącej kanał to standardowo 3,6 centrymetra. 

 

Szkoła sprzed lat zaleca kryć kanały garaży deskami z drewna dębowego lub akacjowego. Obecnie dostępnych jest znacznie więcej rodzajów materiałów. Wartym rozważenia są tak zwane deski kompozytowe zwane też deskami tarasowymi. Deski tarasowe nie wymagają impregnacji i nie są konsumowane przez grzyb, nie rozchodzą się i nie miękną pod wpływem wilgoci.